به نام خدا/ سلام/ ببينيد خانم رزي، من اگه تو يه محيط عمومي يه چيزي بذارم، مثل خوراکي. مثلاً برم يکم ذرت بو بدم و بي ادبي فيل درست کنم :دي بذارم تو سيني براي اينکه بخورم. بعد تصميم بگيرم برم دوش بگيرم و بعد بيام تر تميز بشينم بخورم، تو اين فاصله يکي از اعضاي خانواده از راه برسه و بره از اون بي ادبي هاي فيل بخوره. اينجا به نظر من اصلاً اشکال نداره که هيج، حتي ناراحت شدن من هم جايي نداره و بي مورد بايد باشه. بالاخره من بايد پيش بيني مي‌کردم که ممکنه يکي بياد تو خونه و اون خوراکي خورده بشه.// اين از اين مورد. اما حتي اگه چيزي تو کيفم باشه و البته دوستي صميمي، صميمي مثل علي، دست تو کيفم کنه و چيزي که لازم داره برداره، به قول خانم گويا، فضولي نه، بلکه چيزي که لازم داره رو برداره و استفاده کنه، خوشحالم مي‌شم. شنيدم زمان جنگ رزمنده ها همچين حالتي نسبت به هم داشتن و هر وقت چيزي لازم داشتن بدون اين که بخوان اجازه بگيرن، دست تو جيب هم مي‌کردن و نيازشون رو برآورده مي‌کردن :)/ اما خب در مورد علي چون مي‌شناسمش، فضولي هم خواست بکنه ايراد نداره :دي. و مسلماً من پيش بيني کردم چيزي که نخوام علي از اون اطلاع داشته باشه رو تو کيفم نذاشته باشم :]