سلام

روزاي اول که با جون و دل لطف مي کني، اينقدر ازت تعريف و تشکر مي کنن که شرمنده ميشي. رفته رفته تعريف و تشکرشون کم ميشه- که خودتم همينو ميخواي، کاري نمي کني که اون همه ازت تشکر کنن- بعدش به گفتن يه "ممنون" ساده اکتفا ميکنن... تا اينکه يه روز برات مشکلي پيش مياد که "نمي توني" لطف کني و اينجاست که ميفهمي لطفت به وظيفه تبديل شده.

تقصير خودتم هست.. اونا رو عادت دادي به لطفت. ترک عادت هم سخت و دردناک ه. ولي غصه نخور. فقط اولش اينجوري ه. خيلي زود به لطف نکردنت عادت مي کنن.

خوبي که از حد بگذرد، نادان خيال بد کند!

--------------------------

منم يه مدتي ه که دچار اين نوع وظيفه شدم. مثل تو براي ترکش عذاب وجدان گرفتم.

به قول خانم ترانه، شايد منم قسمت شد بقچمو اينجا وا کردم