به نام خدا

سلام

پنج‌شنبه دوباره برنامه پیش صعود به کوه بود. این بار توچال.

فکر کردم از ولنجک صعود می‌کنیم. اما نه این طور نبود و صعود ما از دربند شروع شد. و من بزرگترین کشف تاریخ رو انجام دادم

اونم اینکه پشه‌ها روزها می‌رن کوه :دییییییییییییی

....

اما چطور به این کشف بزرگ نائل شدم. ما از دربند شروع به حرکت کردیم. تو مسیر خونه‌های روستایی می‌دیدم. هر چی هم بالا می‌رفتیم از این خونه‌ها بازم سر راهمون بود. جایی که دیگه حرکت هم سخت شده بود باز هم قهوه خونه و رستوران تو مسیر دیدم.

با خودم تو این فکر بودم که چطور این وسایل رو تا اینجا آوردن که، تازه متوجه شدم، ای دل غافل‌:دی دور برم پر از پشه شده. نه تنها دور و بر من، بلکه دو رو بر تمام سی و خورده‌ای نفر، اعضاء کوهنوردی. همه دارن پشه‌ها رو از خودشون دور می‌کنن.

مسیر زیبا و راحت ما تبدیل شده بود به یه مسیر سخت و طاقت فرسا، چون این پشه‌ها از ما انرژی می‌گرفتن. انرژی که هیچ، بعداً فهمیدیم ماده (ماده غذایی ) هم گرفتند. :))

اینجا بود که یکی از بچه‌های طناز و آذری زبان، با لهجه‌‌ای شیرین و خاص از زبان آذری، گفت: پس معلوم شد پشه‌ها روزها کجا می‌رن. پشه‌ها روزها میان کوه.

من هم البته با اجازه از صاحب این کشف این مطلب رو به نام خودم زدم تو وبلاگم.:)) حالا باید یه اس ام اس به جناب رفیعی بدم که جواب سوالش رو پیدا کردیم

ادامه مطلب