به نام خدا

سلام

مدت‌ها بود که سیاسی ننوشته بودم. ببخشید چاره‌ای نیست و باید بار دیگر این کار را بکنم.

نمی‌دانم ابتدا از دستاورد‌های تیم مذاکره‌های هسته‌ای به رهبری ظریف بگویم یا از گزارش 100 روزه‌ی دولت.

پس به همین ترتیب می‌گویم.

خلاصه بگویم که جناب آقای ظریف، کاری به بزرگی آن چیزی که نشان می‌دهند نکردند. آنقدر جناب روحانی به این عملکرد افتخار می‌کند که انگار دنیا را تسلیم خود نموده است. در حالی که تعهدات ایران به پنج به علاوه یک را می‌گوید، اما آنقدر کمرنگ می‌گوید که اگر خوشبینان به دولت، به  نتایج و گزارشات خوب گوش ندهند، فکر می‌کنند که سیاست ایشان باعث شده که بدون کمترین تعهد نگران کننده‌ای، توانسته‌‌است همه چیز به دست آورد و ارتباط با دنیا را گل و بلبل  کرده است. و اگر بدبینان نسبت به دولت، به این نتایج خوب گوش نکرده باشند، نگران می‌شوند نکند با آمریکا ساخت و پاختی شده است، پشت پرده.

که هر دو دیدگاه غلط است

اما ایشان تنها نسبت به زمانی که خودشان دبیر شورای امنیت ملی بودند، یک قدم به جلو برداشتند (آن هنگام، از حق غنی سازی گذشتند و تمام فعالیت‌ها را متوقف کردند و تجهیزات را برچیدند و اکنون انشالله حق غنی سازی را گرفتند و در بقیه موارد پیشرفت در صنعت هسته‌ای را به رکود کشاندند)

این در حالی است که در هشت سال گذشته ما توانسته بودیم غنی سازی کنیم. توانستیم در پس تحریم‌ها حتی 20 درصد غنی‌سازی کنیم و حتی صفحات سوختی بسازیم که غربی‌ها اولین بار باورشان نشده بود و تمسخرمان می کردند. و توانستیم خیلی کارهای دیگر کنیم که اکنون باید از خیلی از آن‌ها عقب نشینی کنیم!

می‌دانم در این هشت سال در عوض، فشار تحریم‌ها بود. در عوض دولت گذشته هر روز از برخی جهات عملکردی بدتر از دیروز داشت، اما اگر همین عملکرد ناقص دولت گذشته نبود، پیشرفتی هم نبود. اگر پافشاری دولت قبل بر حق هسته‌ای مسلم نبود، اکنون جناب روحانی بایستی از همان دستاوردهای زمان دبیری شورای امنیت ملی‌شان نیز عقب‌تر می‌رفتند.

باز هم به نوعی دیگر می‌گویم: نمی‌گویم دولت قبلی دولت 100 درصد خوبی بود بلکه 50 درصد شایدم کمتر و یا شاید کمی بیشتر خوب بود. اما اگر عملکرد همان دولت پنجاه درصدی نبود، الان گامی در جلو نبودیم که بخواهیم به صورت امتیاز دادن به غربی‌ها به عقب برداریم و در عوض انشالله سایه‌ی تحریم‌ها را برداشته و اموال به نا حق برده شده را پس بگیریم.

با توجه به همه این موارد و مصلحت کشور، باز هم جای تبریک دارد این نتیجه مذاکرات. به پیروی از رهبرم من هم تبریک می‌گویم.

انشالله که غربی‌ها به همین اندازه هم که شده این بار به تعهد خود پایبند بمانند

اما گزارش 100 روزه: خودم تمامش را گوش ندادم چون دیدم در عوض گزارش 100 روزه از عملکرد خود، گزارشی چه به حق و چه به نا حق از دولت قبلی دادند و تا جایی که می توانستند، دولت قبلی را کوبیدند کوبیدنی!

اما آن‌هایی که خوب گوش دادن، همین حرف مرا گفتند با جزئیاتی که من نشنیدم.

متاسفانه این دولت هم در کوبیدن همان ایراد دولت قبلی را به ارث بردند.